Een WAUW dag
16 juli 2017 - Grand Canyon Village, Arizona, Verenigde Staten
Een heel leuke, gave, bijzondere dag achter de rug.
Om 7.30u moesten we ons melden op het vliegveld van de Pappilon Helicopters. Al in januari van dit jaar hebben we deze komende vlucht besproken. Nadat we waren gewogen en het info-filmpje hadden gezien, kregen we een kaartje met een nummer. Wij hadden de nr 3 t/m 6.
Uiteindelijk betekende dat we met z'n vieren naast elkaar achter in zaten. Voorin onze vrouwelijke piloot en nog een echtpaar. Allemaal in de gordel en koptelefoon op, zo kon je ook met elkaar praten en de info ( nederlands) horen over deze vlucht. Er werd trouwens goede muziek gebruikt om de vlucht te ondersteunen.
Los gekomen van de grond vlogen we over het beboste gedeelte van het park.
Je merkt niet hoe snel je eigenlijk gaat of hoe hoog je zit. En dan.....ga je over de rim en vlieg je boven de canyon. Zo onwijs gaaf. De kleuren van het gesteente, de vormen en lagen konden we goed zien. 3 Kwartier hebben we gevlogen. John heeft alles gefilmd en wij met z'n 3en foto's gemaakt. Ongetwijfeld moeten er mooie tussen zitten. De vlucht had best langer mogen duren, zo relaxed was het en heel gaaf.
Echt blij dat we dit gedaan hebben.
Na de vlucht moesten we nog een ontbijtje scoren via de supermarkt.
Op het programma stond verder het lopen langs de rim en John wilde heel graag een stuk naar beneden lopen. Dit ging hij alleen doen. Water en brood . mee. 330 Meter is John naar beneden gelopen en daar trouwens ook een cach gevonden. Het was zeker een pittige loop geweest.
Jessica Max en ik gingen met de shuttlebus naar de laatste halte om zo een gedeelte terug te lopen. Dit doen de meeste mensen. Het 1e stuk konden we echt langs het randje lopen, wat heel leuk was. Toen weer een stuk asfalt. Het was heel warm en daardoor pittig. Na ca 4km hielden Max en ik het voor gezien en verder met de bus gegaan. Jessica wilde nog wel een stuk verder, dus verder alleen op pad om daarna ook op de bus te stappen. Zij had bijna 8 km gelopen, klasse in deze warmte met nog een klein beetje water.
Toen we allemaal weer samen waren zijn we na een lekker ijsje weer verder op pad gegaan. Nog 3 cache's gezocht en gevonden. Op tijd gegeten, mexicaantje, omdat we de sunset wilde gaan bekijken bij het punt Dessertview. Hier moesten we eerst nog 35 km voor rijden. Het begon te regenen, zo waar de regenboog in de Canyon, heel bijzonder mooi was dit. Bij verschillende uitzichtpunten een fotostop gemaakt om uiteindelijk bij de Dessertview echt de zonsondergang te zien. Het was wel bewolkt maar dat leverde toch mooie plaatjes op. Het zonnetje hier is dus onder om in Nederland weer boven te komen
Misschien hadden we nog wel een dagje langer willen blijven, maar morgen weer verder met de auto.
Een superdag gehad met elkaar
Om 7.30u moesten we ons melden op het vliegveld van de Pappilon Helicopters. Al in januari van dit jaar hebben we deze komende vlucht besproken. Nadat we waren gewogen en het info-filmpje hadden gezien, kregen we een kaartje met een nummer. Wij hadden de nr 3 t/m 6.
Uiteindelijk betekende dat we met z'n vieren naast elkaar achter in zaten. Voorin onze vrouwelijke piloot en nog een echtpaar. Allemaal in de gordel en koptelefoon op, zo kon je ook met elkaar praten en de info ( nederlands) horen over deze vlucht. Er werd trouwens goede muziek gebruikt om de vlucht te ondersteunen.
Los gekomen van de grond vlogen we over het beboste gedeelte van het park.
Je merkt niet hoe snel je eigenlijk gaat of hoe hoog je zit. En dan.....ga je over de rim en vlieg je boven de canyon. Zo onwijs gaaf. De kleuren van het gesteente, de vormen en lagen konden we goed zien. 3 Kwartier hebben we gevlogen. John heeft alles gefilmd en wij met z'n 3en foto's gemaakt. Ongetwijfeld moeten er mooie tussen zitten. De vlucht had best langer mogen duren, zo relaxed was het en heel gaaf.
Echt blij dat we dit gedaan hebben.
Na de vlucht moesten we nog een ontbijtje scoren via de supermarkt.
Op het programma stond verder het lopen langs de rim en John wilde heel graag een stuk naar beneden lopen. Dit ging hij alleen doen. Water en brood . mee. 330 Meter is John naar beneden gelopen en daar trouwens ook een cach gevonden. Het was zeker een pittige loop geweest.
Jessica Max en ik gingen met de shuttlebus naar de laatste halte om zo een gedeelte terug te lopen. Dit doen de meeste mensen. Het 1e stuk konden we echt langs het randje lopen, wat heel leuk was. Toen weer een stuk asfalt. Het was heel warm en daardoor pittig. Na ca 4km hielden Max en ik het voor gezien en verder met de bus gegaan. Jessica wilde nog wel een stuk verder, dus verder alleen op pad om daarna ook op de bus te stappen. Zij had bijna 8 km gelopen, klasse in deze warmte met nog een klein beetje water.
Toen we allemaal weer samen waren zijn we na een lekker ijsje weer verder op pad gegaan. Nog 3 cache's gezocht en gevonden. Op tijd gegeten, mexicaantje, omdat we de sunset wilde gaan bekijken bij het punt Dessertview. Hier moesten we eerst nog 35 km voor rijden. Het begon te regenen, zo waar de regenboog in de Canyon, heel bijzonder mooi was dit. Bij verschillende uitzichtpunten een fotostop gemaakt om uiteindelijk bij de Dessertview echt de zonsondergang te zien. Het was wel bewolkt maar dat leverde toch mooie plaatjes op. Het zonnetje hier is dus onder om in Nederland weer boven te komen
Misschien hadden we nog wel een dagje langer willen blijven, maar morgen weer verder met de auto.
Een superdag gehad met elkaar
Heb je toch maar weer mee gemaakt..............